Społeczny Monitor Edukacji

Kiedy składamy sobie życzenia noworoczne, zwykle nie spodziewamy się, że ten Nowy Rok będzie wspaniały, ale zawsze miło sobie przez chwilę coś takiego wyobrazić. Chyba, że się ma powody, że rzeczywiście czeka nas coś miłego. Albo przeciwnie, że zdarzy się coś wysoce nieprzyjemnego.

Ta ostatnia sytuacja zawitała do dwóch ważnych instytucji edukacyjnych w Warszawie, do Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli (CODN) i Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej (CMPP-P). Otóż okazuje się, że z dniem pierwszego stycznia 2010 roku obie te instytucje, zatrudniające (po licznych cięciach etatów) 80 osób (CODN) i 60 – (CMPP-P) i odtąd tworzyć będą jedną placówkę: Ośrodek Rozwoju Edukacji (ORE).

O takiej perspektywie pracownicy tych instytucji, a także ci wszyscy, których interesują losy polskiej edukacji i jej rozwój w kierunku osiągania coraz wyższych jej standardów, dowiedzieli się w listopadzie 2009 roku.

10 grudnia zawezwano do Ministerstwa Edukacji Narodowej księgową CODN i wręczono jej Zarządzenie nr 19 Ministra Edukacji Narodowej z tegoż właśnie 10 grudnia 2009, w którym czytamy:

„§1 Z dniem 1 stycznia 2010 łączy się jednostki budżetowe: Centralny Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie, zwany dalej „CODN”, oraz Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno - Pedagogicznej w Warszawie, zwane dalej CMPP-P, w jednostkę budżetową o nazwie: Ośrodek Rozwoju Edukacji, zwany dalej ORE, z siedzibą w Warszawie.”

Od razu narzucają się co najmniej dwie uwagi:

Pierwsza, to pośpiech, który towarzyszy tej decyzji: mawiają, że jest on dobry przy łapaniu pcheł, a może niekoniecznie właściwy przy likwidowaniu centralnych ośrodków edukacji kadr oświatowych. Szczególnie, gdy chodzi o instytucje od lat prowadzące współpracę międzynarodową z wieloma instytucjami w Europie i poza nią. Trudno będzie im wytłumaczyć, dlaczego w tak krótkim czasie partnerzy podpisani pod wieloma dokumentami wspólnych działań edukacyjnych odchodzą nagle w niebyt.

Początkowo mówiło się, że pośpiech spowodowany jest utratą lokalu przez CMPP-P, które, podobnie, jak II Liceum Społeczne, musi opuścić (ten sam) budynek. Jednakże ktoś, kto sobie wyobraził, że 4 stycznia pracownicy CMPP-P wezmą pod pachę biurka i przywędrują na Plac Trzech Krzyży – myli się głęboko. CMPP-P będzie jeszcze w swojej siedzibie do końca sierpnia 2010 i wtedy nastąpi przeprowadzka.

Inna sprawa, jak to całe towarzystwo uda się upchać w budynku przy Al. Jerozolimskich 28? Będzie bardzo ciasno.

Trudno też sobie wyobrazić, aby powołanemu od 1 stycznia 2010 dyrektorowi lub komisarzowi wygodnie zarządzało się dwiema instytucjami na odległość.

Druga sprawa to nazwa nowej instytucji. Jeżeli poszukać w Internecie, to placówek o nazwie „Ośrodek Rozwoju Edukacji” znajdzie się sporo. Mogą być to ośrodki zajęć plastycznych dla przedszkolaków, a także liczne instytucje, które nazywają się „Ośrodkami Rozwoju Edukacji i Czegoś Jeszcze”, jak na przykład „Ośrodek rozwoju edukacji i turystyki”, Baranów, Przy Torach.

Największą jednak „konkurencją” dla nowej instytucji w Alejach Ujazdowskich jest istniejący od lat Ośrodek Rozwoju Edukacji z Krokowej (woj. Pomorskie), prowadzony przez Jarosława Kordzińskiego, byłego dyrektora gdańskiego Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego, wieloletniego współpracownika CODN. Jest to placówka „o zasięgu ogólnopolskim” w czym również upodabnia się do CODN.

Nazwanie centralnej placówki doskonalenia nauczycieli, psychologów i pedagogów szkolnych nazwą tak ogólną, jak Ośrodek Rozwoju Edukacji, jest doprawdy pomysłem wprawiającym w zadziwienie. Nie ma w tej nazwie żadnej informacji o jej charakterze: ani że jest to placówka centralna, ani że je głównym zadaniem jest doskonalenie nauczycieli. Możemy dopiero przeczytać o tym w drugim paragrafie pisma MEN z 10 grudnia: „§2. 1. ORE jest publiczną placówką doskonalenia nauczycieli o zasięgu ogólnokrajowym.”

O bardziej szczegółowo określonych zadaniach na razie ani słowa. Nowy Ośrodek nie posiada bowiem statutu. Na stronie MEN możemy przeczytać następującą informację o celu połączenia CODN i CMPP-P:

„Połączenie placówek będzie służyć efektywniejszemu – i w sposób bardziej wszechstronny – zaspokajaniu potrzeb szkół i placówek w zakresie doskonalenia kadry pedagogicznej. Skupienie w jednym ośrodku zadań obu placówek posłuży lepszej koordynacji działań na rzecz wspierania szkół i placówek na poziomie centralnym. Pozwoli również na budowanie systemu kompleksowego wspierania szkół i placówek na poziomie lokalnym, stosownie do oczekiwań oraz potrzeb nauczycieli i uczniów.

Zadania realizowane przez CODN i CMPPP są do siebie zbliżone. W celu lepszego wykorzystania potencjału obu placówek, Minister Edukacji Narodowej podjął decyzję o połączeniu ich w jedną placówkę doskonalenia nauczycieli. Pozwoli to na zbudowanie wydajniejszego systemu wsparcia szkół i placówek oraz podniesienie jakości oferowanych przez nie usług, a także na skuteczniejsze wdrażanie nowych zasad organizacji pracy, szkół i placówek, z pożytkiem dla uczniów, rodziców i nauczycieli”.

Każdy, kto zetknął się z działaniami obu tych placówek, wie że zarówno zadania, jak i zwłaszcza metody pracy różnią się bardzo istotnie.

W sytuacji reformy edukacji potrzeby w zakresie doskonalenia nauczycieli są ogromne. Jeżeli szeroko zakrojone szkolenia nie obejmą nauczycieli (w chwili obecnej nauczycieli dzieci najmłodszych) to mała jest szansa, że coś w szkole zmieni się na lepsze. Jak pamiętamy, reformie z roku 1999 towarzyszyła ogromna liczba szkoleń wykonywana przez profesjonalnie przygotowanych edukatorów. Tych edukatorów, wykształconych na kilkutygodniowych kursach, bardzo dobrze przygotowanych do pracy trenerskiej, sam CODN wykształcił ok. 3 tys. Ten galimatias, który powstanie przy połączeniu CODN i CMPP-P na pewno wsparciu reformy się nie przysłuży.

Zadania nowego dyrektora ORE nie będą więc łatwe.

Nic dziwnego, że w MEN krąży plotka, że nikt nie chce nim być…