Co licealiści chcieliby zrobić z żebrakami
W tegorocznej Wrocławskiej Burzy Pomysłów licealiści i licealistki z Wrocławia mieli zastanowić się, w jaki sposób rozwiązać problem żebrania na ulicach miasta. Pomysły były różne – od mszy w intencji osób żebrzących po ich przymusową sterylizację. Co piąty uczestnik proponował rozwiązania w rodzaju: sterylizować, zamykać w gettach, odbierać prawa rodzicielskie, wysłać na bezludną wyspę.
We Wrocławskiej Burzy Pomysłów, akcji zainicjowanej przez studentów Uniwersytetu Ekonomicznego chodzi o to, by jednego dnia o jednej porze młodzież z kilkunastu liceów i kilku szkół wyższych przedstawiła swoje pomysły na rozwiązanie jednego z najbardziej palących dla miasta problemów społecznych. Tym razem był nim problem natrętnego ulicznego żebractwa.
Młodzi ludzie proponowali akcje społeczne, imprezy charytatywne, msze w intencji bezdomnych. Na 400 uczestników Burzy mniej więcej co piąta osoba uznała, że najlepszym rozwiązaniem byłaby całkowita eliminacja żebraków. Przedstawiali różne pomysły na to, jak tego dokonać. Po pierwsze, wprowadzić "zakaz wjazdu do miasta dla wszelkich osób podejrzanych o brak środków do życia". Po drugie, "deportować" tych, którzy zdążyli już do nas wjechać, "zatrudnić ekipę, która ich sprzątnie" i "eksmitować ich do miejsc urodzenia". Proponowano także rozwiązania długofalowe: "ograniczenie przyrostu naturalnego", "darmową antykoncepcję", "odbieranie żebrakom praw rodzicielskich" i "obowiązkowe szczepienia". Były też rozwiązania ekspresowe: "powsadzać za kraty", "wywieźć na Madagaskar", "wystrzelać", stworzyć w mieście specjalne "dzielnice dla ubogich" albo "kolonie karne". Pojawiły się także głosy, że należy karać tych, co dają żebrakom pieniądze, a w szkołach wprowadzić specjalny przedmiot "nauka znieczulicy".
Jak pisze w Gazecie Wyborczej Marzena Żuchowicz: „Po przeanalizowaniu blisko 400 pomysłów, jakie zgłosiła młodzież, widać wyraźnie, co im najbardziej w żebrakach przeszkadza: niczego nie wytwarzają, nie płacą podatków, nie przyczyniają się do wzrostu PKB, a jedynie biorą, biorą, biorą. Młodzi ludzie, wychowani w kulturze sukcesu, kulcie pracy i pieniądza uznali, że to wystarczający powód, by uznać ich za gorszą kategorię człowieka. Skąd taki osąd? Zapewne nie wziął się w głowach licealistów z powietrza, a jedynie - w zmutowanej formie - przeniknął do nich ze świata dorosłych.”
Gazeta Wyborcza Wrocław, 2010.02.11
We Wrocławskiej Burzy Pomysłów, akcji zainicjowanej przez studentów Uniwersytetu Ekonomicznego chodzi o to, by jednego dnia o jednej porze młodzież z kilkunastu liceów i kilku szkół wyższych przedstawiła swoje pomysły na rozwiązanie jednego z najbardziej palących dla miasta problemów społecznych. Tym razem był nim problem natrętnego ulicznego żebractwa.
Młodzi ludzie proponowali akcje społeczne, imprezy charytatywne, msze w intencji bezdomnych. Na 400 uczestników Burzy mniej więcej co piąta osoba uznała, że najlepszym rozwiązaniem byłaby całkowita eliminacja żebraków. Przedstawiali różne pomysły na to, jak tego dokonać. Po pierwsze, wprowadzić "zakaz wjazdu do miasta dla wszelkich osób podejrzanych o brak środków do życia". Po drugie, "deportować" tych, którzy zdążyli już do nas wjechać, "zatrudnić ekipę, która ich sprzątnie" i "eksmitować ich do miejsc urodzenia". Proponowano także rozwiązania długofalowe: "ograniczenie przyrostu naturalnego", "darmową antykoncepcję", "odbieranie żebrakom praw rodzicielskich" i "obowiązkowe szczepienia". Były też rozwiązania ekspresowe: "powsadzać za kraty", "wywieźć na Madagaskar", "wystrzelać", stworzyć w mieście specjalne "dzielnice dla ubogich" albo "kolonie karne". Pojawiły się także głosy, że należy karać tych, co dają żebrakom pieniądze, a w szkołach wprowadzić specjalny przedmiot "nauka znieczulicy".
Jak pisze w Gazecie Wyborczej Marzena Żuchowicz: „Po przeanalizowaniu blisko 400 pomysłów, jakie zgłosiła młodzież, widać wyraźnie, co im najbardziej w żebrakach przeszkadza: niczego nie wytwarzają, nie płacą podatków, nie przyczyniają się do wzrostu PKB, a jedynie biorą, biorą, biorą. Młodzi ludzie, wychowani w kulturze sukcesu, kulcie pracy i pieniądza uznali, że to wystarczający powód, by uznać ich za gorszą kategorię człowieka. Skąd taki osąd? Zapewne nie wziął się w głowach licealistów z powietrza, a jedynie - w zmutowanej formie - przeniknął do nich ze świata dorosłych.”
Gazeta Wyborcza Wrocław, 2010.02.11
A.B./A.D., 11 lutego 2010
