List do Mazowieckiego Kuratora Oświaty
Szanowny Panie Kuratorze,
Redakcja Monitora Edukacji miała okazję zapoznać się z treścią Pańskiego listu, rozesłanego drogą elektroniczną do dyrektorów szkół. Chodzi o list z 11 grudnia 2007 roku, dotyczący „Współpracy szkoły i Kościoła w organizowaniu rekolekcji wielkopostnych”. Temat i treść listu nasuwają wiele wątpliwości; w imieniu redakcji Monitora Edukacji prosiłabym o odpowiedź na kilka pytań:
1. Jaka jest podstawa prawna dla działań, o których mowa jest w liście: tj. na jakiej podstawie Pan, działając nie jako osoba prywatna, ale jako urzędnik (a zatem przedstawiciel władz publicznych Rzeczypospolitej Polskiej, które, jak mówi Konstytucja w artykule 25, „zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych, zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym”) ustala z przedstawicielami jednego z wielu Kościołów i związków wyznaniowych, działających w naszym państwie, zasady współpracy szkoły i Kościoła w organizowaniu rekolekcji wielkopostnych?
2. Działając z mocy jakiego prawa wysyła Pan następnie list do dyrektorów, informując ich o poczynionych ustaleniach? Jak rozumiem, list nie ma charakteru polecenia służbowego – jaki zatem ma? I po co został wysłany?
Proszę jednocześnie, aby raz jeszcze wczytał się Pan w następujący fragment swojego listu: „Rekolekcje będąc przejawem działalności Kościoła są równocześnie zadaniem ważnym wydarzeniem szkoły. To czas zwieńczenia całorocznej pracy wychowawczej, możliwość zjednoczenia wysiłków wychowawczych nauczycieli i duszpasterzy, czas mówienia jednym głosem do wychowanka.” Czy istotnie w taki sposób winny być formułowane i definiowane zadania szkoły w państwie, w którym obowiązuje rozdział państwa i Kościoła, a zarazem – zasada równouprawnienia różnych wyznań? I czy – co dla Pana, jako pedagoga, powinno być szczególnie istotne – nie obawia się Pan, że formułując w ten sposób zadania wychowawcze szkoły, może Pan doprowadzić do sytuacji, w której dzieci (a także ich rodzice, nauczyciele i nauczycielki) nie należące do Kościoła katolickiego – wyznawcy innych wyznań, niż katolicyzm, innych religii, niż chrześcijaństwo, ateiści i ateistki – zostaną narażone na marginalizację ich potrzeb duchowych i wychowawczych, na dyskryminację a w skrajnym przypadku – na prześladowania?
Oczekując odpowiedzi, którą będę mogła – podobnie, jak czynię to z niniejszym listem – zamieścić w Monitorze, pozostaję z szacunkiem,
Anna Dzierzgowska
Redakcja Monitora Edukacji miała okazję zapoznać się z treścią Pańskiego listu, rozesłanego drogą elektroniczną do dyrektorów szkół. Chodzi o list z 11 grudnia 2007 roku, dotyczący „Współpracy szkoły i Kościoła w organizowaniu rekolekcji wielkopostnych”. Temat i treść listu nasuwają wiele wątpliwości; w imieniu redakcji Monitora Edukacji prosiłabym o odpowiedź na kilka pytań:
1. Jaka jest podstawa prawna dla działań, o których mowa jest w liście: tj. na jakiej podstawie Pan, działając nie jako osoba prywatna, ale jako urzędnik (a zatem przedstawiciel władz publicznych Rzeczypospolitej Polskiej, które, jak mówi Konstytucja w artykule 25, „zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych, zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym”) ustala z przedstawicielami jednego z wielu Kościołów i związków wyznaniowych, działających w naszym państwie, zasady współpracy szkoły i Kościoła w organizowaniu rekolekcji wielkopostnych?
2. Działając z mocy jakiego prawa wysyła Pan następnie list do dyrektorów, informując ich o poczynionych ustaleniach? Jak rozumiem, list nie ma charakteru polecenia służbowego – jaki zatem ma? I po co został wysłany?
Proszę jednocześnie, aby raz jeszcze wczytał się Pan w następujący fragment swojego listu: „Rekolekcje będąc przejawem działalności Kościoła są równocześnie zadaniem ważnym wydarzeniem szkoły. To czas zwieńczenia całorocznej pracy wychowawczej, możliwość zjednoczenia wysiłków wychowawczych nauczycieli i duszpasterzy, czas mówienia jednym głosem do wychowanka.” Czy istotnie w taki sposób winny być formułowane i definiowane zadania szkoły w państwie, w którym obowiązuje rozdział państwa i Kościoła, a zarazem – zasada równouprawnienia różnych wyznań? I czy – co dla Pana, jako pedagoga, powinno być szczególnie istotne – nie obawia się Pan, że formułując w ten sposób zadania wychowawcze szkoły, może Pan doprowadzić do sytuacji, w której dzieci (a także ich rodzice, nauczyciele i nauczycielki) nie należące do Kościoła katolickiego – wyznawcy innych wyznań, niż katolicyzm, innych religii, niż chrześcijaństwo, ateiści i ateistki – zostaną narażone na marginalizację ich potrzeb duchowych i wychowawczych, na dyskryminację a w skrajnym przypadku – na prześladowania?
Oczekując odpowiedzi, którą będę mogła – podobnie, jak czynię to z niniejszym listem – zamieścić w Monitorze, pozostaję z szacunkiem,
Anna Dzierzgowska
Anna Dzierzgowska, 16 grudnia 2007
Zobacz też:
Współpraca szkoły i Kościoła w organizowaniu rekolekcji
